Over Kayla
Van origine opgeleid als Orthopedagoog MSc aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Een waardevol werkveld – waarin ik nog altijd werkzaam ben – gericht op het ondersteunen van kinderen, waarbij de interactie met hun omgeving centraal staat als invloed op het ontwikkelingsverloop. Deze ecologische ontwikkelingsvisie vormt – ook in mijn werk met volwassenen – nog altijd de basis van mijn werk- en zienswijze, welke is aangevuld door vele cursussen, trainingen en alle (levens)ervaringen die ik heb opgedaan en blijf opdoen.
Verder laat ik mij inspireren door Westerse én Oosterse zienswijzen (welke in ook integreer in mijn werkwijze), maar bovenal door het leven zelf: met moeder natuur als wijze raadgeefster en de belichaamde ervaringen die ik hierin opdoe.
Mijn drijfveer om een betekenisvolle bijdrage te leveren aan de wereld, wordt gevoed door de – voor mij – diepere waarden: compassie, (mede-)menselijkheid en plezier. Vrijheid is hierin voor mij een overkoepelende waarde én voorwaarde: het onbelemmerd kunnen laten stromen, wat van nature zo bedoeld is. Dit is breed interpreteerbaar, en ik nodig je dan ook vooral uit om de vrijheid te nemen hier je eigen betekenis aan te geven, zoals ik dat zelf ook doe 😉
Het leven nodigt mij continu uit om te exploreren, reflecteren en mijn koers bij te stellen. Klopt wat ik doe, nog met mijn diepere waarden? Sta ik mijzelf toe, om ten volste te genieten van het leven? Vanuit de vraag “wanneer voel ik mij het meest in flow, levend, méns”, ben ik het aanbod van Nona Senang gaan concretiseren en zal ik dit ook blijven doen.
Ik voel mij het meest levend wanneer ik in verbinding sta met de natuur en dus ook met mijn mede-mens. Wanneer ik mijn sensitiviteit en gevoeligheid niet probeer te blokkeren, dimmen of anderzijds te filteren, maar mijn ‘antennes’ juist nog veel meer open zet. Dan geniet ik ten diepste van de afgestemde verbinding die wij als mensen met elkaar, en met natuur, kunnen voelen.
Flow ervaar ik, wanneer ik mijn denkvermogen kan verenigen met mijn voelvermogen, én-én, tot een sterk (zelf)bewustzijn. Waarmee ik observaties in mijzelf en bij de ander, kan omvormen tot reflecties en vragen die tot prikkelende verdieping, belichaamde ervaring en zelfonderzoek leiden. Flow, op momenten dat ik via mijn eigen lichaam kan opmerken welke lichamelijke sensaties die ander ervaart. Daar waar de ander hier soms neigt aan voorbij te gaan en/of hier geen woorden aan kan geven, uit te nodigen om hierbij te vertragen en dit bewuste aandacht te schenken.
Mens voel ik mij, wanneer ik mijzelf kan en mag toestaan om diep geraakt te worden door de verbinding met mens en natuur. Wanneer het tonen en delen van deze geraakte emotie, wordt gewaardeerd als compassievol mede-mens zijnde. Dan voelt ‘werk’ voor mij als een vorm van zelfexpressie, welke ik als moeiteloos ervaar. Die mij energie geeft, voedt, inspireert en bovenal zingeving biedt.
